Ομιλία με θέμα Η Επικοινωνία στην Εφηβεία: Πρόκληση και Ευκαιρία για την Γονεϊκότητα που πραγματοποιήθηκε στο 10ο Γυμνάσιο Περιστερίου, την Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2024.
Η επικοινωνία κατά την διάρκεια της εφηβικής ηλικίας, αποτελεί ένα κρίσιμο, μεταβατικό στάδιο τόσο για το ίδιο το αναπτυσσόμενο άτομο, όσο και για το περιβάλλον του.
Στόχος της ομιλίας ήταν να προσεγγιστεί η πολυπλοκότητα της επικοινωνίας τόσο στο οικογενειακό πλαίσιο, όσο και την σχολική κοινότητα (επικοινωνία με καθηγητές και συνομηλίκους).
Ειδικότερα στην οικογένεια και ανάμεσα στους γονείς και τον/την έφηβό/η, η επικοινωνία δοκιμάζεται. Μαζί της δοκιμάζονται τα όρια, οι εναλλαγές των ρόλων καθώς και η νέα μορφή της σχέσης γονέα-παιδιού που εξελίσσεται σταδιακά στην σχέση γονέα-εφήβου για να καταλήξει στην σχέση που θα έχει ο ενήλικας με τους γονείς του.
Βασικά χαρακτηριστικά της εφηβικής ηλικίας, τα οποία προκύπτουν από τις ανάγκες των εφήβων για αυτονομία, ιδιωτικότητα, πειραματισμό, αποδοχή και σύνδεση με τους συνομηλίκους, δεν θα μπορούσαν να μην επηρεάζουν ποικιλοτρόπως την καθημερινότητα και την ενδοοικογενειακή επικοινωνία.
Οι κεντρικοί άξονες που παρουσιάστηκαν αφορούσαν τρόπους ενίσχυσης και εμπόδια στην επικοινωνία, δεξιότητες Ενεργητικής Ακρόασης (Active Listening) με απλούς αλλά αποτελεσματικούς τρόπους εφαρμογής στην καθημερινότητα, συνήθεις μύθους για τη εφηβεία και η πραγματικότητα πίσω από αυτούς και τρόπους ενίσχυσης του επικοινωνιακού κλίματος εντός της σχολικής τάξης.
Μία σημαντική θεματική αναφορικά με την εφηβεία και την επικοινωνία, αποτελούν τα Social Media και η αναφορά σε αυτά αποτέλεσε πηγή συζήτησης και προβληματισμού.
Τα ερωτήματα των γονέων σχετικά με τα όρια, με το πώς επικοινωνούμε την διαφωνία με κάτι που ζητά ο/η έφηβος/η, με το πώς διαχειριζόμαστε τις μεταβολές και όσα άλλα προκύπτουν σε επίπεδο καθημερινότητας, ήλθαν να συμπληρώσουν την συζήτηση με τον καλύτερο τρόπο: Μοιραζόμενοι την εμπειρία και τα κοινά της προσπάθειας του να προσεγγίσει και να επικοινωνήσει ο γονέας με τον έφηβο, αναδείχθηκε η ανάγκη για μία κοινή οπτική, η οποία έρχεται να συναντήσει κάπου στην μέση την οπτική των παιδιών τους. Αναδείχθηκε επίσης η ανάγκη να διαφοροποιηθούν από στερεότυπα και συνήθεις μύθους που αναπαράγονται συχνά, επενδύοντας περισσότερο στην ενίσχυση της μοναδικότητας του κάθε ανθρώπου και της κάθε οικογένειας.
